Αρχικά ξεκαθαρίζω, πως το παρόν άρθρο εκφράζει τις προσωπικές μου ιδέες και απόψεις και όχι το σύνολο των μελών που απάρτιζαν το «ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ» του ΤΕΙ Καστοριάς πριν ενάμιση και πλέον χρόνο, την περίοδο που το «ΣΧΕΔΙΟ ΑΘΗΝΑ» κατέστρεφε την Τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Τότε λοιπόν δημιουργήθηκε το παρόν blog, το οποίο συνέβαλλε καταλυτικά στην Πανελλαδική Κινητοποίηση των ελληνικών Ανώτατων και Ανώτερων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων που «θίγονταν», αψηφώντας στενόμυαλες λογικές ή παραταξιακές σκοπιμότητες. Δε θα μπορούσαμε να επιτύχουμε όμως πολλά, ακριβώς γιατί ήμασταν μόνο οι «θιγμένοι». Τα Τμήματα που δε θίγονταν δε συντάχθηκαν μαζί μας για υποστήριξη, και, από τους «θιγμένους» ελάχιστοι παρέμεναν στην πρώτη γραμμή λόγω «οικονομικών», «κούρασης», «βαρεμάρας», «άρνησης» ή «απαξίωσης» σε ό,τι για εμάς φάνταζε εφικτό! Ωστόσο, κάποιοι ήμαστε υπερήφανοι για όσα καταφέραμε να κάνουμε από το μηδέν εκείνη την περίοδο, για όσα διδαχθήκαμε, γνωρίσαμε και μάθαμε δουλεύοντας συλλογικά και πετυχαίνοντας κάποια πράγματα, αν μη τι άλλο προσπαθώντας!
Όσο και αν ελπίζαμε στα γνωστά «Γίνε η αλλαγή που θες να δεις» και «Καμία αλλαγή δε γίνεται μόνη της», είχαμε πλήρη επίγνωση πως «Μόνος σου δε θα αλλάξεις τον κόσμο! Ο αγώνας πρέπει να είναι συλλογικός και οι δυνάμεις και οι αντοχές σου μεγάλες». Έτσι, από την πρώτη στιγμή ζητήσαμε τη συνδρομή των υπολοίπων συμφοιτητών μας σε ολόκληρη τη χώρα και η πραγματικότητα ήρθε να μας θυμίσει, ότι δεν είχαμε βοήθεια ουσιαστική, ούτε από το σύνολο της φοιτητικής κοινότητας από το δικό μας «θιγόμενο» Ίδρυμα. Συνεχίζοντας λοιπόν, για την ιστορία, όσο καλή και αγνή και να ήταν η πρόθεσή μας κι όσο μεγάλη έκταση κι αν πήρε το ζήτημα, συνδυασμοί προβοκατόρικων παραγόντων συνέβαλλαν στην οριστική διάσπαση κάθε προσπάθειας. Τα συμφέροντα εισχώρησαν σε Πανελλαδικό επίπεδο καπελώνοντας, τα «παπαγαλάκια» του συστήματος έσπειραν το φόβο και η διάσπαση ήρθε χωρίς να επιτευχθεί ΤΙΠΟΤΑ! Τίποτα, γιατί αυτό που «καταφέραμε» ήταν το οριστικό κλείσιμο κάποιων Τμημάτων και η «μετονομασία» άλλων, ενώ με τους «φόβους» για τα χαμένα εξάμηνα και με τη διαβεβαίωση Κυβερνητικών για «διευκολύνσεις» προκειμένου «να τελειώνουμε» μια ώρα αρχύτερα, επετεύχθη η λύση των καταλήψεων, των προσπαθειών και ως επέκταση, η τελική απαξίωση των Τμημάτων μας σε όλη την Ελλάδα, με τα αποτελέσματα να γίνονται ορατά ήδη και να χειροτερεύουν χρόνο με το χρόνο.
Μαθαίνοντας λοιπόν από τα λάθη και τις παραλείψεις του παρελθόντος, δε θα μπορούσα να επαναλάβω τα παθήματα που έκαναν οι άλλοι εις βάρος μας. Δε μπορώ να μη σταθώ αλληλέγγυος στους μαθητές που καταλαμβάνουν σχολεία καθημερινά, ξεχύνονται στους δρόμους, και «ξυλοφορτώνονται» από τις δυνάμεις καταστολής γιατί ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ! Σε μια κοινωνία που δυσκολεύεται καθημερινά να επιβιώσει, σε μία χώρα που καταστρέφεται ολοένα και περισσότερο, σε ένα κλίμα δυσφορίας και υποτέλειας, σε ένα καθεστώς που μόνο δημοκρατικό δε θα το χαρακτήριζα, έρχονται οι μαθητές να «σαρώσουν την εκπαιδευτική αντιμεταρρύθμιση της Κυβέρνησης των δωσίλογων» και κατ’ επέκταση να μας «ξυπνήσουν».
Είναι υποχρέωσή μας να ξυπνήσουμε, γιατί δεν αντέχουμε άλλο! Αν δε συστρατευτούν οι φοιτητές σήμερα στο πλευρό των ανήλικων μαθητών, ποιος θα το κάνει; Δεν ξέρω τον τρόπο που αυτό θα φτάσει στα αυτιά όλων των συνομηλίκων μου, αλλά πρέπει. Δεν ξέρω αν πρέπει να αρχίσουν οι καταλήψεις και στην Τριτοβάθμια, αλλά είναι υποχρέωσή μας τουλάχιστον να βγούμε στους δρόμους. Οι γονείς μας και οι παππούδες μας «ξέχασαν» το Πολυτεχνείο ή δεν έχουν το κουράγιο πια. Εμείς τι ακριβώς κάνουμε, εκτός από το να ξοδεύουμε τα λεφτά τους; Μιλάμε για ΠΑΙΔΙΑ, και ΔΕΝ υπάρχουν δικαιολογίες όταν μιλάμε για παιδιά! Τα παιδιά, μας χρειάζονται στο πλευρό τους και πρέπει να μας έχουν.
Χρόνος δεν υπάρχει για κανέναν μας, αλλά είναι «τραγικό» για την ιστορία του blog αυτού, στο οποίο πίστεψαν κάποιοι άνθρωποι, προσπάθησαν λειτουργώντας αλληλέγγυα και συλλογικά, να μην «ξαναξυπνήσει» από το λήθαργο και να υποστηρίξει την προσπάθεια των νέων ανθρώπων, των μαθητών της χώρας μας, που κινητοποιούνται, ζητώντας το αυτονόητο ΔΙΚΑΙΩΜΑ στην ΠΑΙΔΕΙΑ! Το http://sxedioathina.blogspot.gr/ είναι συλλογική προσπάθεια, ενώ παράλληλα, δε γνωρίζουμε δυστυχώς, ακριβώς τα σύνθετα προβλήματα των αλλαγών του «ΝΕΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ» και άρα δεν είμαστε κατάλληλοι να συντάξουμε ανάλογα κείμενα. Δε μπορώ ακόμα, να μετατρέψω το παρόν blog, σε βήμα παρέμβασης του μαθητικού κύματος καταλήψεων βοηθώντας στον αγώνα τους, γιατί δεν είναι κτήμα μου μόνο και ούτε εξαρτάται μόνο από εμένα. Για τους παραπάνω λόγους, το μόνο που μπορώ να κάνω μέσα από εδώ είναι να συμπαρασταθώ προσωπικά και να προτείνω τη μαζική κινητοποίηση των φοιτητών, για:
_Να μην αφήσουμε τα παιδιά μόνα τους σε αυτή την ιστορία!
_Να συμβάλλουμε με κάθε δυνατό μέσο στην προβολή των αιτημάτων των μαθητών!
_Να προστατεύσουμε με κάθε τρόπο τα παιδιά και το δικαίωμά μας να διεκδικούμε!
Ρεβενάκης Γεώργιος
Φοιτητής Τμήματος-Φάντασμα στα σημερινά δεδομένα.
